ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს დაძაბულობას პირად მსჯავრდებულობასა და ჯგუფური იდენტურობის მოთხოვნებს შორის იმ დროის პოლიტიკურ ლანდშაფტში. სპიკერი აფასებს მარტოობას რწმენის შესაბამისად, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ მხარის ასოციაციამ არ უნდა გადალახოს ადამიანის ინდივიდუალური რწმენა. ეს განწყობა ეხმიანება ამერიკის რესპუბლიკის ფუნდამენტურ იდეებს, სადაც ინდივიდუალური უფლებებისა და აზრების მნიშვნელობა ჯანსაღი დემოკრატიისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭებოდა.