ჯეიმს ჯექსონმა, ფაქტობრივად, გალერეაში Quakers- ში მგრძნობიარე სახეები გააკეთა, მათ აშკარად ლუნატებს უწოდებდა, შემდეგ კი ტირადში ჩააგდო ისე ემოციურ და არათანმიმდევრულად, რომ აუდიტორიის ჟურნალისტებს უჭირდათ მისი სიტყვების ჩაწერა.
(James Jackson actually made menacing faces at the Quakers in the gallery, calling them outright lunatics, then launched into a tirade so emotional and incoherent that reporters in the audience had difficulty recording his words.)
ჯოზეფ ჯ. ელისის წიგნში "დამფუძნებელი ძმები", საყურადღებო მომენტია აღწერილი ჯეიმს ჯექსონის მონაწილეობით, რომელმაც აჩვენა აგრესიული ქცევა აუდიტორიის ქვაკების ჯგუფის მიმართ. მან ღიად დასცინოდა ისინი, ეტიკეტირება, როგორც შეშლილი სახეების დაშინების სახეების გაკეთებისას. ეს დაპირისპირება ხაზს უსვამს ჯექსონის ინტენსიურ ემოციებს და მხურვალე სენტიმენტებს კვაკერების წინააღმდეგ.
ჯექსონის შემდგომმა რანტმა იმდენად დააკისრა და ქაოტური, რომ წარმოდგენილმა ჟურნალისტებმააც კი რთული აღმოჩნდა, რომ მისი სიტყვის შენარჩუნება. ეს ინციდენტი ხაზს უსვამს იმ დროის გაძლიერებულ დაძაბულობას, რადგან რევოლუციური მოღვაწეები ხშირად გამოხატავდნენ თავიანთ რწმენას უკიდურესი ვნებით, ზოგჯერ იწვევს საზოგადოებრივი დისკურსის დროს ირაციონალურობის მომენტებს.
