მთხრობელი ასახავს პერსონაჟს, სახელად ცხიმს, მიგვითითებს იმაზე, რომ მან მიაღწია განმანათლებლობას ან ბუდას მდგომარეობას. ამასთან, მთხრობელი თვლის, რომ ცხიმის გამოცხადება შეიძლება არ იყოს ბრძენი. იდეა იმაში მდგომარეობს, რომ ჭეშმარიტი განმანათლებლობა უნდა იყოს თვითრეალიზებული და ცხიმის თქმით, ეს შეიძლება ძირს უთხრას აღმოჩენის საკუთარ მოგზაურობას.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს პიროვნული ზრდისა და გაგების მნიშვნელობას სულიერ მოგზაურობაში. მთხრობელი გულისხმობს, რომ განმანათლებლობის მდგომარეობის შესახებ ცნობიერება შეიძლება მოვიდეს შიგნიდან, ვიდრე გარეგანი ვალიდურობისგან, აძლიერებს თხრობაში თვითგამოვლენის თემას.