მე გავიზარდე ძალიან სადღესასწაულო ქალაქში. ჩვენ აღვნიშნავთ ყველაფერს, ცხოვრებიდან სიკვდილამდე და ყველაფერს შორის. ასე რომ, ბევრი დრამატიკა შემოდის ჩემს ესთეტიკაში. და მე ვარ მსახიობი, ასე რომ, ეს უფრო მეტს მატებს დრამატულს - არ ვგულისხმობ ზედმეტს. მთავარია არასოდეს იყოს მოსაწყენი.
(I grew up in a very celebratory town. We celebrate everything, from life to death and everything in between. So a lot of dramatics come into my aesthetic. And I'm an actor, so that adds more to the dramatic - I don't mean over-the-top. The main thing is never to be boring.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეუძლია აქტიურ, სადღესასწაულო გარემოს ჩამოაყალიბოს ადამიანის შეხედულება ცხოვრებაზე და მის მხატვრულ გამოხატულებაზე. აქცენტი ყველაფრის აღნიშვნაზე ხელს უწყობს სიხარულის, გახსნილობისა და თეატრალურობის გრძნობას, რაც შეუფერხებლად ემთხვევა მსახიობის ხელობას. ის ვარაუდობს, რომ ცხოვრების სრული დიაპაზონის ათვისება - მხიარულებიდან სევდიან მომენტებამდე - ესთეტიკას სიღრმეს და ავთენტურობას მატებს. რაც მთავარია, აქცენტი კეთდება სისულელეების თავიდან აცილებაზე, გამბედაობისა და კრეატიულობის წახალისებაზე, გაზვიადების გარეშე. ასეთი პერსპექტივა ეხმიანება იმ აზრს, რომ ცხოვრების სიმდიდრე უნდა აისახოს ადამიანის დამოკიდებულებასა და ხელოვნებაში, შთააგონებს სხვებს იპოვონ სილამაზე და მნიშვნელობა ყველა მომენტში.
