ციტატა ასახავს აღფრთოვანებას ისეთი კლასიკური ავტორებისთვის, როგორებიცაა ჩარლზ დიკენსი და ჯორჯ ელიოტი, რაც ხაზს უსვამს მათ უნიკალურ სტილს მკითხველს უშუალოდ. ეს მიდგომა ქმნის ინტიმურ კავშირს, რადგან ისინი პაუზას ასხამენ თხრობას, რომ გაზიარონ პირადი შეხედულებები ან კომენტარი, იწვევს მკითხველს ტექსტთან უფრო ღრმად ჩართვას.
ჯორჯ ელიოტის ჭეშმარიტი თვითმყოფადობის ხსენება, როგორც ქალი, ხაზს უსვამს ისტორიული ფიგურების აღიარების მნიშვნელობას ლიტერატურაში, რომელიც ხშირად შეუმჩნეველია მათი სქესის გამო. ლასკის მადლიერება ამ ლიტერატურული ტექნიკისთვის ასახავს ტრადიციული მოთხრობების მეთოდებისადმი სიყვარულს, რომლებიც ამდიდრებს კითხვის გამოცდილებას და ხელს უწყობს მწერლისა და აუდიტორიის მეგობრობის გრძნობას.