გავიგე, რომ ყველაფერი სწორია იქ, სადაც ვართ. არ აქვს მნიშვნელობა ჩვენი ტკივილი ან გასაჭირი, მთელი ცხოვრება ნებისმიერ მომენტშია, რომელსაც ვიღვიძებთ. მე აშკარად ვხედავდი და ვგრძნობდი, თუ როგორ გვაიძულებს ჩვენი სიკვდილის შიში, თუმცა წასასვლელი არსად არის. იდუმალი, მე გავიგე, რომ ყველა შიშის ცენტრში არის მშვიდობის ბეჭედი, თუ მას მხოლოდ მას მივიდოდით. ყოველთვის, როცა ახლა შხაპს
(I learned that everything is right where we are. No matter our pain or distress, all of life is in whatever moment we wake to. I could clearly see and feel how our fear of death makes us run, though there is nowhere to go. Yet mysteriously, I learned that there's a ring of peace at the center of every fear, if we can only get to it. Every time I shower now, I try to remember that we can-not live fully until we can first accept our eventual death. Otherwise, we will always be running to or running from. Only when we can accept that we are fragile guests on this Earth, only then will we be at home wherever we are.)
ციტატა ხაზს უსვამს იმას, რომ ჩვენი გამოცდილება, მათ შორის ტკივილი და დისტრესი, მოცემულია დღევანდელ მომენტთან. იგი ხაზს უსვამს, თუ როგორ ხშირად იწვევს სიკვდილის შიში გაქცევის მოსაძებნად, მაგრამ ეს სწრაფვა უშედეგოა, რადგან წასასვლელი არსად არის. ამის ნაცვლად, ავტორი აღმოაჩენს, რომ ყველა შიშში მდგომარეობს იმაში, რომ შინაგანი მშვიდობაა, რომელსაც შეუძლია სიცოცხლისა და სიკვდილის გონებით მიღებით.
ჩვენი სიკვდილიანობის აღიარებით, ჩვენ შეგვიძლია ვისწავლოთ ცხოვრება სრულად, ვიდრე მუდმივად გარბოდა მისგან. დედამიწაზე მყიფე სტუმრების ცნება შეხსენებაა, რომ იპოვოთ კომფორტი და კუთვნილება აწმყოში, საბოლოოდ ხელს უწყობს ჩვენს გარემოთი კავშირის უფრო ღრმა გრძნობას.