ბოდიში, ფიქრობდა მან. მაგრამ მან არაფერი თქვა. მე ვერ გადავარჩევი თქვენ ან ვინმეს ბნელოდა. იგი ფრენკზე ფიქრობდა. მაინტერესებს ის მკვდარია. თქვა არასწორი რამ; ისაუბრა ხაზიდან. არა, ფიქრობდა იგი. რატომღაც მას ჯაფსები მოსწონს. შესაძლოა, ის მათთან იდენტიფიცირებს, რადგან ისინი მახინჯი არიან. მან ყოველთვის უთხრა ფრანკს, რომ ის მახინჯი იყო. დიდი ფორები. დიდი ცხვირი. საკუთარი კანი
(I'm sorry, she thought. But she said nothing. I can't save you or anybody else from being dark. She thought of Frank. I wonder if he's dead yet. Said the wrong things; spoke out of line. No, she thought. Somehow he likes Japs. Maybe he identifies with them because they're ugly. She had always told Frank that he was ugly. Large pores. Big nose. Her own skin was finely knit, unusually so. Did he fall dead without me? A fink is a finch, a form of bird. And they say birds die.)
პერსონაჟი ასახავს სხვების გადარჩენის უუნარობაზე, მათი სიბნელის წონის შეგრძნებას. მას ახსოვს ფრენკი და კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს მის ბედს, აღიარებს მათ წარსულ კონფლიქტებს და მის გარეგნობას. ეს ინტროსპექცია ცხადყოფს მის კონფლიქტურ ემოციებს სილამაზისა და თვითმყოფადობის შესახებ, რაც უფრო ღრმა კავშირებს მიანიშნებს საერთო ბრძოლებისა და თვითშეფასების გზით.
მისი აზრები ასევე გულისხმობს უფრო ფართო კომენტარს ადამიანის მდგომარეობის შესახებ, რაც იმაზე მიუთითებს, თუ როგორ ხშირად პოულობენ ადამიანები სიმშვიდეს საერთო გამოცდილებებში, თუნდაც მათ ტკივილში. ფრინველის ხსენება სიმბოლოა სისუსტე და დაკარგვა, რაც მიანიშნებს სიკვდილის გარდაუვალობაზე. ეს პასაჟით აღძრავს სასოწარკვეთილების არსს და ურთიერთობების რთულ ბუნებას რთული პერიოდის განმავლობაში.