პერსონაჟი ასახავს სხვების გადარჩენის უუნარობაზე, მათი სიბნელის წონის შეგრძნებას. მას ახსოვს ფრენკი და კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს მის ბედს, აღიარებს მათ წარსულ კონფლიქტებს და მის გარეგნობას. ეს ინტროსპექცია ცხადყოფს მის კონფლიქტურ ემოციებს სილამაზისა და თვითმყოფადობის შესახებ, რაც უფრო ღრმა კავშირებს მიანიშნებს საერთო ბრძოლებისა და თვითშეფასების გზით.
მისი აზრები ასევე გულისხმობს უფრო ფართო კომენტარს ადამიანის მდგომარეობის შესახებ, რაც იმაზე მიუთითებს, თუ როგორ ხშირად პოულობენ ადამიანები სიმშვიდეს საერთო გამოცდილებებში, თუნდაც მათ ტკივილში. ფრინველის ხსენება სიმბოლოა სისუსტე და დაკარგვა, რაც მიანიშნებს სიკვდილის გარდაუვალობაზე. ეს პასაჟით აღძრავს სასოწარკვეთილების არსს და ურთიერთობების რთულ ბუნებას რთული პერიოდის განმავლობაში.