მე ვეძებდი თანამედროვე მხატვრულ ლიტერატურას და პოეზიას იმის შესახებ, თუ როგორ დავუპირისპირდით და ავარიდეთ რეალობას, როგორ გავამახვილეთ ჩვენი გამოცდილება და მივმართეთ ენას, რომ არ შეგვეჩერებინა საკუთარი თავი, არამედ დამალვა. მე ისეთივე დარწმუნებული ვიყავი, როგორც ახლა, რომ თანამედროვე ირანულ მხატვრულ ლიტერატურას ვუყურებდი, შემეძლო გამეღო პოლიტიკური და სოციალური
(I searched modern fiction and poetry for clues to how we confronted and evaded reality, how we articulated our experience and turned to language not to revel ourselves but to hide. I was as sure then as I am now that by looking at contemporary Iranian fiction I could gain access to a real understanding of political and social events. {p289})
თანამედროვე ირანული ლიტერატურის შესწავლისას, აზარ ნაფისი ცდილობს გააცნობიეროს, თუ როგორ ასახავს თანამედროვე მხატვრული ლიტერატურა და პოეზია ჩვენს ბრძოლებს რეალობასთან. იგი ხაზს უსვამს, რომ ეს ნამუშევრები ხშირად ემსახურება როგორც ჭეშმარიტების დაპირისპირებას, ასევე თავიდან აცილებას, ენას, როგორც დამალვის საშუალებად, ვიდრე გამჭვირვალობას. ნაფისის ანალიზი ითვალისწინებს, თუ როგორ ასახელებენ მხატვრები პიროვნულ და საზოგადოებრივ გამოცდილებას, რაც უფრო ღრმად გამოავლენს ადამიანის მდგომარეობას.
ნაფისის რწმენაა, რომ თანამედროვე ირანული მხატვრული ლიტერატურა მნიშვნელოვან პერსპექტივებს გვთავაზობს მნიშვნელოვან პოლიტიკურ და სოციალურ საკითხებზე. ამ მოთხრობების შემოწმებით, იგი თვლის, რომ ჩვენ შეგვიძლია განვსაზღვროთ უფრო ღრმა გაგება ადამიანის გამოცდილების გარშემო არსებული სირთულეების შესახებ, ავტორიტარიზმის ფონზე. მისი ნამუშევარი ხაზს უსვამს ლიტერატურის მნიშვნელობას მჩაგვრელი რეჟიმების პირობებში ცხოვრების დახვეწილობის გაგებაში.