მე ვუთხარი, რომ ეს რომანი იყო ამერიკული კლასიკური, მრავალი თვალსაზრისით, quintessential ამერიკული რომანი. სხვა კანდიდატები იყვნენ: Huckleberry Finn, Moby-Dick, Scarlet Letter. ზოგი ასახელებს თავის საგანს, ამერიკულ ოცნებას, ამ განსხვავების გასამართლებლად. ჩვენ ძველ ქვეყნებში გვაქვს ჩვენი წარსული-ჩვენ შეპყრობილნი ვართ წარსულში. მათ, ამერიკელებს, აქვთ ოცნება: ისინი გრძნობენ ნოსტალგიას მომავლის დაპირების
(I told them this novel was an American classic, in many ways the quintessential American novel. There were other contenders: The Adventures of Huckleberry Finn, Moby-Dick, The Scarlet Letter. Some cite its subject matter, the American Dream, to justify this distinction. We in ancient countries have our past--we obsess over the past. They, the Americans, have a dream: they feel nostalgia about the promise of the future.)
თავის მოგონებაში, "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", აზარ ნაფისი წარმოგიდგენთ მოსაზრებას, რომ ზოგიერთი ამერიკული რომანი ასახავს ამერიკული გამოცდილების არსს. იგი ამტკიცებს, რომ "Huckleberry Finn- ის თავგადასავალი" და "Moby-Dick" თავგადასავლები ღრმად ეხმიანება თემებს, რომლებიც განსაზღვრავს ერის ხასიათს. ნაფისი ხაზს უსვამს, რომ ამერიკული ოცნების ფოკუსირება ამ რომანებს განასხვავებს, რადგან ისინი ასახავს კულტურულ ეთიკას, რომელიც ორიენტირებულია იმედისა და მისწრაფების გარშემო, ვიდრე ისტორიული ანარეკლებით.
ნაფისი ეწინააღმდეგება ამერიკულ პერსპექტივას უძველესი ისტორიების მქონე ქვეყნებთან და აღნიშნა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ხშირად არიან წარსულთან ერთად, ამერიკელები უფრო მეტად მოხიბლულნი არიან მომავლის პოტენციალით. ეს წინსვლის თვალსაზრისი იპყრობს ამერიკული თვითმყოფადობის უნიკალურ ასპექტს, აძლიერებს მოსაზრებას, რომ ლიტერატურა ემსახურება არა მხოლოდ გასართობად, არამედ როგორც ობიექტივს, რომლის საშუალებითაც შესაძლებელია საზოგადოების კულტურული ფასეულობები და ოცნებები.