ჯოზეფ ჯ. ელისი, თავის წიგნში "დამფუძნებელი ძმები: რევოლუციური თაობა", განიხილავს აფრიკის ტომობრივი კულტურის სირთულეებსა და მის ისტორიულ პრაქტიკებს. იგი აღნიშნავს, რომ მონობა არ იყო გარეგანი დაკისრება, არამედ დიდი ხნის ჩვეულება თავად აფრიკის საზოგადოებებში. ეს კონტექსტი მიგვითითებს იმაზე, რომ ამერიკაში დამონებული აფრიკელთა გამოცდილება ასახავს და, ალბათ, გააქტიურდა, პირობა, რომელსაც შესაძლოა მათ სამშობლოში შეეძლოთ.
ელისის პერსპექტივა ხაზს უსვამს მნიშვნელოვან წერტილს მონობის ბუნების გასაგებად ფართო კულტურული თვალსაზრისით. იმის მაგივრად, რომ ამერიკაში მათი ვითარება სრულიად უცხოეთში ჩარჩო, იგი გულისხმობს, რომ ეს პირები ერთი შევიწროებული გარემოებიდან მეორეზე გადასვლისას, თუმც სხვადასხვა პირობებში და ექსპლუატაციის ფორმებში.