ძველ დროში მომხმარებლები ვიყავით; ჩვენ გამოვიყენეთ საქონელი ჩვენი საჭიროებების შესაბამისად. გამოყენება არ არის საკმარისი თანამედროვე ბაზრისთვის; მას სჭირდება მომხმარებლები. მოხმარება ნიშნავს ნივთების მოხმარებას ბევრად მეტი, ვიდრე კაცობრიობის ან ნებისმიერი ცოცხალი არსების ბუნებრივი მოთხოვნილება.
(In ancient times, we were users; we used the commodities in accordance to our needs. Using is not sufficient for the modern market; it needs consumers. Consuming means consuming things much more than the natural need of humanity or of any living being.)
ეს ციტატა იწვევს ღრმა ასახვას იმის შესახებ, თუ როგორ განვითარდა ადამიანის მოხმარება დროთა განმავლობაში და მისი გავლენა საზოგადოებასა და გარემოზე. ადრეულ ეპოქაში ადამიანები პასუხისმგებლობით ურთიერთობდნენ რესურსებთან, იყენებდნენ მხოლოდ იმას, რაც აუცილებელი იყო მათი გადარჩენისა და საარსებო წყაროსთვის. მათი მოთხოვნილებები შეზღუდული იყო და მოხმარება მდგრადი იყო, ბუნებრივ საზღვრებთან მჭიდრო კავშირში. თუმცა, თანამედროვე ეპოქაში, ტექნოლოგიურ მიღწევებთან, გლობალიზაციასთან და ინდუსტრიალიზაციასთან ერთად, მოხმარების კონცეფცია მკვეთრად შეიცვალა. ჩვენ ახლა გვიბიძგებს კულტურა, რომელიც ასტიმულირებს გადაჭარბებას, ხშირად მარკეტინგისა და საზოგადოების წნეხის შედეგად, რაც იწვევს ჭარბ მოხმარებას. ამ ცვლილებას აქვს მნიშვნელოვანი შედეგები: გარემოს დეგრადაცია რესურსების ამოწურვისა და ნარჩენების გამო, სოციალური უთანასწორობა და უკმაყოფილების გრძნობა, რომელიც გამოწვეულია მატერიალური საკუთრებით და არა შინაგანი სრულყოფით. ციტატა ხაზს უსვამს იმას, რომ თანამედროვე ეკონომიკა არ მოითხოვს მხოლოდ მომხმარებლებს, არამედ უიმედოდ სჭირდება მათ მუდმივი ზრდის გასაგრძელებლად. გადაჭარბებული მოხმარების ეს ციკლი სცილდება ბუნებრივ მოთხოვნილებებს, კვებავს მატერიალური სიკეთეების მადას, რაც ხშირად იწვევს ეკოლოგიურ კრიზისს და ბუნებრივი რესურსების არსებითი ღირებულების გათიშვას. ამ ნიმუშის გაცნობიერება მოგვიწოდებს გადახედოს ჩვენს ურთიერთობას მოხმარებასთან - დავსვათ კითხვა, ემსახურება თუ არა ჩვენი ამჟამინდელი პრაქტიკა ადამიანის ნამდვილ მოთხოვნილებებს, თუ ისინი მხოლოდ მომხმარებელზე ორიენტირებული სისტემის მოთხოვნებით არის განპირობებული. გააზრებული მოხმარებისკენ შეგნებული გადასვლა ხელს შეუწყობს მდგრადი მომავლის შექმნას, სადაც ბალანსი და ბუნებრივი საზღვრების პატივისცემა პრიორიტეტულია, ვიდრე დაუნდობელი მატერიალური დაგროვება.
