ჯეიმსის გარდაცვალების შემდეგ თვეებში, ფიქრზე დაბრუნდა დრო და ისევ, როდესაც მან სხვები ქუჩაში გაიარა. რა საიდუმლოებები ჰქონდათ ამ ხალხს? რა გაუძლეს? მან გაინტერესებდა, რამდენი ადამიანი ჩქარობდა მაღაზიებში და მის გარეთ, ან მათი საქმიანობისკენ მიმავალ გზაზე, დაკარგა სიყვარული, ან ცნობილი ღრმა იმედგაცრუება ან მწუხარება, შიში, ან სურდა, მაგრამ მაინც გამოიძახა გამძლეობა. ეს
(In the months following James' death, on thought had returned time and again as she passed others in the street. What secrets did these people hold? What had they endured? She wondered how many people rushing in and out of shops, or on their way to their work, had lost a love, or known deep disappointment or grief, fear, or want, yet summoned the resilience to go on. Those lines across foreheads, those mouths downturned --- what were the ruts on life's road that wrought such marks, those signs of scars on the soul?)
(In the months following James' death, on thought had returned time and again as she passed others in the street. What secrets did these people hold? What had they endured? She wondered how many people rushing in and out of shops, or on their way to their work, had lost a love, or known deep disappointment or grief, fear, or want, yet summoned the resilience to go on. Those lines across foreheads, those mouths downturned --- what were the ruts on life's road that wrought such marks, those signs of scars on the soul?)
(0
მიმოხილვები)
ჯეიმსის გარდაცვალების შემდეგ, პროტაგონისტი აღმოჩნდა, რომ ასახავდა გარშემომყოფთა უნებლიე ისტორიებს. ქუჩაში გამვლელებს აკვირდებოდნენ, მას გაეცინა იდეა, რომ მრავალი ადამიანი ატარებს ფარული ტვირთი - მგზნებარე, იმედგაცრუება და მწუხარება. როდესაც მან დაინახა, რომ ჩქარობდა, მან დაიწყო იმის გათვალისწინებით, თუ რა ძალას სჭირდებოდა მათთვის, რომ გაეგრძელებინათ ცხოვრება ამ გამოწვევების მიუხედავად.
ხალხის სახეებზე ბრძოლის თვალსაჩინო ნიშნებმა აიძულა მას ეჭვქვეშ დააყენოს ის გამოცდილება, რომელიც მათ აყალიბებდა. მან გააცნობიერა იმ ემოციური ნაწიბურების შესახებ, რომელიც დარჩა ადამიანის სულზე, რომელიც ასახულია შემწვარი ბრაუზებითა და ტუჩებით. ამ დაფიქრებამ აიძულა იგი თანაუგრძნდეს იმ კოლექტიური გაჭირვებით, რომლებსაც სხვები გაუძლებენ, იმის აღიარებით, რომ გამძლეობა ხშირად ჩნდება ღრმა ტანჯვისგან.
კატეგორიები
Book
Author
Votes
0
0
Page views
412
412
განახლება
იანვარს 25, 2025
იანვარს 25, 2025
მოხსენება
შეატყობინეთ პრობლემის შესახებ
შეატყობინეთ პრობლემის შესახებ
Rate the Quote
დაამატე კომენტარი და მიმოხილვა
მომხმარებლის მიმოხილვები
0 მიმოხილვის საფუძველზე
ჯერ არ არის დამატებული მიმოხილვები.
კომენტარები არ იქნება დამტკიცებული გამოქვეყნებისთვის, თუ ისინი არის სპამი, შეურაცხმყოფელი, უსასყიდლო თემა, იყენებენ უხამსობას, შეიცავს პირად თავდასხმას ან რაიმე სახის სიძულვილს უწყობს ხელს.
იხილეთ მეტი »
Other quotes in Journey to Munich
იხილეთ მეტი »
Other quotes in მწუხარება
იხილეთ მეტი »
Popular quotes
ტაფი. ის ფიქრობს ტაფზე. იგი ფიქრობს, რომ ახლა მისი კბილები ამოიღებდა, მაგრამ ის მაინც ჭამდა მას, თუ ეს გულისხმობდა მასთან ერთად ჭამას.
Mitch Albom
ჩვენი ადამიანის მთელი ძალისხმევა ასეა, მან აისახა და ეს მხოლოდ იმიტომ ხდება, რომ ჩვენ ძალიან უმეცარი ვართ ამის გაცნობიერება, ან ძალიან დავიწყებული ვართ ამის გახსენება, რომ ჩვენ გვაქვს ნდობა, რომ ავაშენოთ ისეთი რამ, რაც გაგრძელდება.
Alexander McCall Smith
წითელი ლომი იყო ოთხფეხა ბარი, რომელსაც აქვს მუჭა დაბალ შრომის შვილები, რომლებიც ისე გამოიყურებოდნენ, თითქოს ისინი შეიძლება ერთმანეთთან იყოს დაკავშირებული ძველი აღთქმის მიერ იმედგაცრუებული გზებით.
Sebastian Faulks
ფულის ღირებულება სუბიექტურია, ასაკის მიხედვით. ერთი წლის ასაკში, ერთი მრავლდება ფაქტობრივი თანხით 145,000-ით, ერთი ფუნტის გაკეთება, როგორც ჩანს, 145,000 ფუნტი ჰგავს ერთწლიან ასაკს. შვიდზე - ბერტის ასაკი - მულტიპლიკატორი 24 წლისაა, ასე რომ, ხუთი ფუნტი, როგორც ჩანს, 120 ფუნტი. ოცდაოთხი წლის ასაკში, ხუთი ფუნტი ხუთი ფუნტია; ორმოცდახუთი საათზე იგი 5 -ით იყოფა, ისე, რომ როგორც ჩანს, ერთი ფუნტი და ერთი
Alexander McCall Smith
სინამდვილეში, არცერთმა ჩვენგანმა არ იცის, როგორ მოახერხა მან პირველ რიგში თავისი LLB- ის მიღება. იქნებ ისინი ამ დღეებში კანონის ხარისხს აყენებენ სიმინდის ყუთებში.
Alexander McCall Smith
აჰა, თუ იტყვით, რომ მეცნიერება საბოლოოდ დაამტკიცებს, რომ ღმერთი არ არსებობს, მე უნდა განსხვავდებოდეს. არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად მცირეა ისინი უკან, ტადპოლამდე, ატომამდე, ყოველთვის არის ისეთი რამ, რასაც მათ ვერ ახსნიან, რამაც შექმნა ეს ყველაფერი ძიების ბოლოს.
არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად ცდილობენ ისინი სხვა გზით წავიდნენ - გააფართოვონ სიცოცხლე, თამაშობდნენ გენებით, კლონირებენ ამას, კლონირებენ, რომ ცხოვრობენ ას ორმოცდაათამდე - რაღაც მომენტში, ცხოვრება დასრულდა. და მერე რა ხდება? როდესაც ცხოვრება მთავრდება?
მე ჩამოვჯექი.
ხედავ?
უკან დაიხია. მან გაიღიმა.
როდესაც ბოლომდე მოდიხართ, სწორედ აქ იწყება ღმერთი.
Mitch Albom
პატარა ქალაქები მეტრონიკებს ჰგავს; ოდნავი ციმციმით, ცემა იცვლება.
Mitch Albom
შენ ამბობ, რომ ჩემ ნაცვლად უნდა მოკვდე. მაგრამ დედამიწაზე ყოფნის დროს ხალხი გარდაიცვალა ჩემ ნაცვლად. ეს ხდება ყოველდღე. როდესაც ელვისებური დარტყმა მიაყენებს ერთი წუთის შემდეგ, ან თვითმფრინავი დაეჯახა, რომელიც შეიძლება გქონდეთ. როდესაც თქვენი კოლეგა ავადდება და შენ არა. ვფიქრობთ, ასეთი რამ შემთხვევითი. მაგრამ ამ ყველაფრის ბალანსი არსებობს. ერთი ვიტრაჟი, მეორე იზრდება. დაბადება და სიკვდილი მთლიანობაშია.
Mitch Albom
ამდენი სიცოცხლე მივიღებთ დაბადებასა და სიკვდილს შორის. ცხოვრება რომ იყოს ბავშვი. სიცოცხლე ასაკთან ერთად. სიცოცხლე მოხეტიალე, მოაგვაროს, შეყვარდეს, მშობლები, შეამოწმონ ჩვენი დაპირება, გააცნობიერონ ჩვენი სიკვდილიანობა და, ზოგიერთ იღბლიან შემთხვევებში, ამ რეალიზაციის შემდეგ რამის გაკეთება.
Mitch Albom
მაგრამ მელნის ფუნჯი, მისი აზრით, არის ჩონჩხის გასაღები პატიმრის გონებისთვის.
David Mitchell