ციტატა ნაგუიბ მაჰფუზის "შაქრის ქუჩაზე" მიგვითითებს იმაზე, რომ ნამდვილი ჰუმანიტარული ძალისხმევა ხშირად მოდის მათგან, ვინც უმცირესობათა ჯგუფებს მიეკუთვნება ან მათ შორის ღრმად ემპათიურია მათი ბრძოლების მიმართ. იგი ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ პირები, რომლებიც განიცდიან მარგინალიზაციას ან იციან მისი გავლენის შესახებ, იძულებულნი არიან სამართლიანობისა და თანასწორობის ადვოკატირება მოახდინონ, რაც მათ ხმებს ძლიერდება ცვლილებების ეფექტურობაში. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს მრავალფეროვნების მნიშვნელობას ჰუმანიტარულ დისკურსსა და აქტივიზმში.