ცნობისმოყვარე იყო, თუ როგორ ჰქონდა ზოგიერთს უაღრესად განვითარებული დანაშაულის გრძნობა, ფიქრობდა იგი, ზოგი კი არცერთი. ზოგი ადამიანი თავის მხრივ მცირე ზომის სრიალებს ან შეცდომებს აყენებდა, ზოგი კი საკმაოდ უღიმღამოდ გრძნობდა თავს ღალატის ან არაკეთილსინდისიერების საკუთარი უხეში მოქმედებებით.
(It was curious how some people had a highly developed sense of guilt, she thought, while others had none. Some people would agonise over minor slips or mistakes on their part, while others would feel quite unmoved by their own gross acts of betrayal or dishonesty.)
ავტორი ასახავს ხალხის დანაშაულის გრძნობით დამაინტრიგებელ განსხვავებას. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ადამიანი განიცდის ინტენსიურ სინანულს თუნდაც ტრივიალური შეცდომების გამო, ზოგი კი გულგრილად რჩება სერიოზული ღალატებისა და არაკეთილსინდისიერების მიმართ. ეს კონტრასტი ხაზს უსვამს ადამიანის ემოციებისა და ზნეობის სირთულეს.
ემოციური რეაგირების ასეთი განსხვავებები ხშირად აყალიბებს იმას, თუ როგორ ახდენენ ინდივიდები ურთიერთობებს და სხვებთან ურთიერთქმედებას. დანაშაულის ჩადენა უფრო ღრმა შეხედულებებს ავლენს ხასიათს, მიგვითითებს იმაზე, რომ თანაგრძნობა და თვითშემეცნება შეიძლება მნიშვნელოვნად იმოქმედოს ადამიანის ეთიკურ ქცევაზე.