ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "საკვირაო ფილოსოფიის კლუბში", პროტაგონისტი ასახავს შუა საუკუნეების პოტენციურ ხარვეზებს, განსაკუთრებით იმის შიშით, რომ მწარე სპინსტერი გახდება. იგი აღიარებს, რომ რაც დრო გადის, შეიძლება ძალიან მარტივი იყოს ცინიკური პერსპექტივისა და ჭრის ქცევის შემუშავება, რამაც შეიძლება სხვების გაუცხოება და პირადი ბედნიერება შეაფერხოს.
ამ ბედის თავიდან ასაცილებლად, მას გადაწყვეტილი აქვს სიფხიზლე დარჩეს მისი დამოკიდებულებით და უფრო პოზიტიური შეხედულებისამებრ დაამუშავოს. ეს თვითშემეცნება აფიქსირებს მას კავშირის და ზრდის სურვილს, რაც ხაზს უსვამს პიროვნების აქტიურად ჩამოყალიბების მნიშვნელობას, ვიდრე ნეგატიურობას, როგორც ერთ ასაკს.
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "საკვირაო ფილოსოფიის კლუბში"
პროტაგონისტი ასახავს შუა საუკუნეების პოტენციურ ხარვეზებს, განსაკუთრებით იმის შიშით, რომ მწარე სპინსტერი გახდება. იგი აღიარებს, რომ რაც დრო გადის, შეიძლება ძალიან მარტივი იყოს ცინიკური პერსპექტივისა და ჭრის ქცევის შემუშავება, რამაც შეიძლება სხვების გაუცხოება და პირადი ბედნიერების შეფერხება.
ამ ბედის თავიდან ასაცილებლად, იგი გადაწყვეტილი აქვს, რომ სიფხიზლე დარჩეს მისი დამოკიდებულებით და უფრო პოზიტიური შეხედულებისამებრ დაამუშავოს. ეს თვითცნობიერება სიგნალს უწევს მას კავშირისა და ზრდის სურვილს, რაც ხაზს უსვამს პიროვნების აქტიურად ჩამოყალიბების მნიშვნელობას, ვიდრე ნეგატივს, როგორც ერთ ასაკში.