ეს იყო ლენი მარტბანკსი კართან. მან მას ერთხელ ან ორჯერ შეხვდა და უფრო მოსწონდა; მექანიკამ დაარტყა მას, როგორც ასეთი მარტივი, შეთანხმებული ხალხი. და, მან შეამჩნია, როგორც ფსიქოთერაპევტი, პაციენტისთვის არასდროს ჰქონიათ მექანიკოსი. რატომ იყო ეს? ისინი მუდმივად დაბალანსებული იყვნენ ადამიანები, თავისუფალი ნევროზებისგან, რომლებიც არანორმალურად განიცდიდნენ სხვებს?
(It was Lennie Marchbanks at the door. She had met him once or twice before and rather liked him; mechanics struck her as being such easy, agreeable people. And, she noticed, as a psychotherapist, one never had a mechanic for a patient. Why was that? Were they invariably balanced people, free of the neuroses that afflicted non-mechanically-minded others?)
თხრობაში, პროტაგონისტი შეხვდება ლენი მარტბანკს, მექანიკოსს, რომელსაც მანამდე შეხვდა და მოსწონს. იგი აფასებს მექანიკას მათი ერთი შეხედვით მარტივი ბუნებისთვის და აინტერესებს, თუ რატომ არ ეძებდა მის მომსახურებას, როგორც ფსიქოთერაპევტს. ეს ანარეკლი იწვევს მას იმის გათვალისწინებით, აქვს თუ არა მექანიკა უნიკალურ ბალანსს მათ ცხოვრებაში, რომელიც მათ იცავს სხვების მიერ გამოცდილი ტიპიური ნევროზებისგან.
ეს დაფიქრება ხაზს უსვამს პროფესიებს შორის განსხვავებას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ მექანიკაში ისეთი გარიგებების მქონე პირებმა შეიძლება გამოავლინონ გონებრივი გამძლეობა, რაც ხელს უშლის ფსიქოლოგიურ საკითხებს, რომლებიც ხშირად გვხვდება სხვა პროფესიებში. პროტაგონისტის მოსაზრებები ლენიისა და მისი პროფესიის შესახებ იწვევს ინტრიგას საქმიანობასა და ფსიქიკურ ჯანმრთელობას შორის ურთიერთობებში, რაც უფრო ღრმა გამოკვლევებისთვის ადგენს სიუჟეტში.