"Corduroy Mansions" - ში, ალექსანდრე მაკალ სმიტი იკვლევს ნახირი ინსტინქტის კონცეფციას და მიგვითითებს იმაზე, რომ ადამიანები ხშირად გრძნობენ თავს იძულებულნი, კონკრეტულ პოლიტიკურ ჯგუფებთან. ეს პერსპექტივა ინდივიდებს მოუწოდებს მიიღონ თავიანთი არჩეული პოლიტიკოსების რწმენა და ქმედებები ეჭვქვეშ, ხოლო საპირისპირო ფრაქციების ეჭვს ან მტრობას უყურებენ. ამგვარი აზროვნებამ შეიძლება გამოიწვიოს რთული პოლიტიკური საკითხების გადაჭარბებული გაგება, საზოგადოებას შორის მიკერძოებებისა და დაყოფების გაძლიერება.
ავტორი იწვევს მკითხველს, რომ აისახოს ამ მენტალობის შედეგებზე. იმის ნაცვლად, რომ ხელი შეუწყოს კონსტრუქციულ დიალოგს, ნახირი ინსტინქტი ხელს უწყობს ბრმა ერთგულებას და ზედაპირულ განსჯებს საპირისპირო შეხედულებების შესახებ. ერთი ჯგუფის კერპთაყვანისმცემლობის ტენდენციის დაკითხვისას, ხოლო სხვის გაძარცვისას, მაკკალ სმიტი აიძულებს გადახედოს პოლიტიკურ ასპარეზზე კრიტიკული აზროვნებისა და ღია გონების მნიშვნელობას, რაც მხარს უჭერს უფრო ნიუანსირებულ მიდგომას განსხვავებული პერსპექტივების გასაგებად.