ჩარლზ ჯ. სიკესი ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ ცხოვრება უწყვეტია და არ მიჰყვება სტრუქტურირებულ აკადემიურ გრაფიკს. სკოლისგან განსხვავებით, სადაც დრო სეგმენტებად არის დაყოფილი და შესვენებები ჩაშენებულია, ცხოვრება მოითხოვს მუდმივ ჩართულობას და ძალისხმევას. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ერთგული და მოტივირებული დარჩენის აუცილებლობას, რადგან არ არსებობს დასვენების პერიოდები ან პასუხისმგებლობის პაუზის შანსი.
ავტორის მოსაზრება ვარაუდობს, რომ პირებმა უნდა აღიარონ თავიანთი მისწრაფებებისა და მუშაობის დაბალანსების მნიშვნელობა, რადგან ცხოვრება მთელ დაჟინებას მოითხოვს. ეს აზროვნება ხალხს მოუწოდებს დარჩეს პროაქტიული და ეძღვნონ თავიანთ მიზნებს, ვიდრე ელოდონ მოსახერხებელ მომენტებს თავიანთი ოცნებების გასაგრძელებლად.