იცხოვრე სტაბილურად. ნუ იწუწუნებ. მიეცით რაიმე უცნაური ფართო ნავმისადგომი - ხალხის ჩათვლით. არ ღირს. ეს რთული გზა გავიგე, სასტიკი ზედმეტად მეშვეობით .... ჩიკაგოში დაბრუნება; ეს არასოდეს არის მოსაწყენი იქ. თქვენ არასოდეს იცით ზუსტად რა სახის საშინელი shit აპირებს ჩამოვიდეს თქვენზე ამ ქალაქში, მაგრამ ყოველთვის შეგიძლიათ ენდოთ *რაღაცებს. ყოველ ჯერზე ჩიკაგოში მივდივარ ნაწიბურებით.
(Live steady. Don't fuck around. Give anything weird a wide berth -- including people. It's not worth it. I learned this the hard way, through brutal overindulgence....Back to Chicago; it's never dull out there. You never know exactly what kind of terrible shit is going to come down on you in that town, but you can always count on *something*. Every time I go to Chicago I come away with scars.)
თავის ნაშრომში "შიში და ლაშქრობა კამპანიის ბილიკზე '72", ჰანტერ ს. ტომპსონი ხაზს უსვამს ცხოვრებაში მუდმივი გზის შენარჩუნების მნიშვნელობას. ის ურჩევს თავიდან აიცილოს ისეთი რამ, რაც უჩვეულო ან სარისკოა, მათ შორის გარკვეული ადამიანების ჩათვლით, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს უარყოფითი გამოცდილება. ტომპსონი ასახავს საკუთარ მკაცრ გაკვეთილებს, რომლებიც ისწავლეს გადაჭარბებული ქცევით, რაც ხაზს უსვამს, რომ ამ გამოცდილებას არ ღირდა უბედურება. მისი გაფრთხილება ემსახურება შეხსენებას, რომ იზრუნოს ჩვენს არჩევანში, განსაკუთრებით მათთან დაკავშირებით, ვისთანაც ვთანამშრომლობთ.
ტომპსონი ასევე იზიარებს თავის შეხედულებებს ჩიკაგოში, ქალაქი, რომელიც ცნობილია მისი არაპროგნოზირებადობით და ხშირად მკაცრი რეალობებით. იგი მიუთითებს იმაზე, რომ ჩიკაგოში თითოეულ ვიზიტს საკუთარი გამოწვევები მოაქვს და ის ამ შეტაკებების შედეგად გამოჩნდა, რომ ხანგრძლივი შთაბეჭდილებებია, ან "ნაწიბურები". ქალაქის ქაოტური ბუნება უზრუნველყოფს, რომ ვიზიტორებს ყოველთვის დაუპირისპირდებიან მოულოდნელი ტურბულენტობის გარკვეული ფორმა, რაც ხელს შეუწყობს მის სასტიკ რეპუტაციას. მისი ნათელი აღწერილობებით, ტომპსონი იპყრობს ცხოვრების მწუხარე არსს და მის გაკვეთილებს.
