კიდევ რამდენი ამ stinking, ორმაგი შემოვლითი მხარეები მოგვიწევს გასეირნება, სანამ ჩვენ შეგვიძლია სწორად მივიღოთ თავი, რომ შევიკრიბოთ რაიმე სახის ეროვნული არჩევნები, რომელიც მე და მინიმუმ 20 მილიონ ადამიანს, რომელსაც მე ვეთანხმები შანსს ხმის მიცემის შანსს, იმის ნაცვლად, რომ ყოველთვის ვიწექი ამ ძველ ნაცნობ არჩევანს ორ ბოროტებას შორის?
(How many more of these stinking, double-downer sideshows will we have to go through before we can get ourselves straight enough to put together some kind of national election that will give me and the at least 20 million people I tend to agree with a chance to vote FOR something, instead of always being faced with that old familiar choice between the lesser of two evils?)
თავის წიგნში "შიში და ლაშქრობა კამპანიის ბილიკზე '72", ჰანტერ ს. ტომპსონი გამოხატავს ღრმა იმედგაცრუებას პოლიტიკურ ლანდშაფტთან, კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს რამდენი არასასურველი პოლიტიკური მოვლენა მოხდება, სანამ შესაძლებელი იქნება მნიშვნელოვანი ეროვნული არჩევნები. იგი ხაზს უსვამს მილიონობით განწყობას, რომლებიც გრძნობენ თავს ხაფანგში, კანდიდატებს შორის არჩევის ციკლში, რომლებიც ნამდვილად არ არიან მიმზიდველი. ეს მდგომარეობა ამომრჩეველს ტოვებს იმედგაცრუებულად და სურვილს ავთენტური ვარიანტებისთვის საარჩევნო პროცესში.
ტომპსონის ციტატა იპყრობს პოლიტიკასთან უფრო ფართო უკმაყოფილების არსს, სადაც მოქალაქეებს ხშირად აქვთ ორი ბოროტების უფრო ნაკლები არჩევის რთული გადაწყვეტილება, ვიდრე კანდიდატის მხარდაჭერა, რომელსაც ისინი ნამდვილად სჯერათ. უკმაყოფილების ეს განმეორებადი თემა ასახავს პოლიტიკურ სისტემაში მნიშვნელოვან უფსკრული, რაც უფრო მეტ მნიშვნელობას ანიჭებს მათ მნიშვნელობას, რომ ვრცელი არჩევანი მოუწოდოს.