ეს ციტატა ხაზს უსვამს საერთო ადამიანურ შიშს: სხვების მიერ არასწორად გაგების შესაძლებლობას. კომუნიკაცია არსებითად რთულია; მიუხედავად ჩვენი საუკეთესო მცდელობისა აზრების ნათლად ჩამოყალიბებისთვის, ენის ნიუანსებმა, პირად გამოცდილებამ და კულტურულმა ფონმა შეიძლება შექმნას ხარვეზები გაგებაში. როდესაც ინდივიდები გამოხატავენ შეშფოთებას არასწორად გაგების შესახებ, ეს ხშირად ასახავს ძირეულ დაუცველობას - შიშს, რომ მათი განზრახვები, გრძნობები ან იდეები შეიძლება ზუსტად არ იყოს გადმოცემული ან დაფასებული. ამ შეშფოთებამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს იმაზე, თუ როგორ ირჩევს ვინმეს საკუთარი თავის წარმოჩენა, ზოგჯერ იწვევს სიფრთხილეს ან თავშეკავებას, რამაც შეიძლება უნებლიედ გამოიწვიოს კიდევ უფრო არასწორი კომუნიკაცია. იგი ასევე ეხება თანაგრძნობისა და მოთმინების მნიშვნელობას ურთიერთქმედებისას; იმის აღიარება, რომ ყველა განსხვავებულად აღიქვამს და ამუშავებს ინფორმაციას, გვახსენებს, რომ ჩვენს საუბარს ყურადღებით და ღიად მივუდგეთ. ციფრულ ეპოქაში, სადაც დაწერილ სიტყვებს აკლია ტონი და სხეულის ენა, იზრდება არასწორი ინტერპრეტაციის რისკი, რაც ხაზს უსვამს სიცხადისა და აქტიური მოსმენის აუცილებლობას. უფრო ღრმა დონეზე, ეს საზრუნავი ავლენს კავშირისა და დადასტურების თანდაყოლილ სურვილს - ჭეშმარიტად გაგება ხელს უწყობს დადასტურებისა და მიკუთვნებულობის გრძნობას. ამ დაბრკოლების გადალახვა გულისხმობს თვითშემეცნების განვითარებას, კომუნიკაციის უნარების გაუმჯობესებას და მგრძნობელობის განვითარებას იმის მიმართ, თუ როგორ შეიძლება სხვებმა ჩვენი სიტყვების ინტერპრეტაცია. ის ასევე მოითხოვს იმის აღიარებას, რომ გაუგებრობები ზოგჯერ გარდაუვალია; მათი, როგორც ზრდისა და გარკვევის შესაძლებლობების მიღებამ შეიძლება გააძლიეროს ურთიერთობები. საბოლოო ჯამში, გაგების სურვილი ხაზს უსვამს უნივერსალურ ძალისხმევას ჭეშმარიტი კავშირების დასამყარებლად ადამიანთა კომუნიკაციის თანდაყოლილი ბუნდოვანების ფონზე.