იმის გამოხატვისას, რომ "არცერთი მეზღვაური არ შეიძლება იყოს მარტოხელა", ავტორი ამახვილებს პარალელურად იზოლირებას შორის, რომელიც იგრძნობა უსაზღვრო გარემოში და მარტოხელა ცხოვრებაში. იგი ხაზს უსვამს, თუ როგორ ხდება ბუნების ფიზიკური სიახლოვე ყოველთვის არ უდრის ემოციურ კავშირს ან მეგობრობას. ეს სენტიმენტი ღრმად ეხმიანება, მიგვითითებს იმაზე, რომ ისეთ მიწებშიც კი, რომლებიც ერთი შეხედვით ენერგიული და ცოცხალი არიან, ინდივიდს კვლავ შეუძლია მარტოობის გრძნობებით და კავშირის სურვილებით.