იზაბელი ასახავს იმ დისკომფორტს, რომელსაც მრავალი ადამიანი გრძნობს, როდესაც ისინი ყურადღების ცენტრშია, ვარაუდობენ, რომ გამოფენის გაკეთება ზოგადად არასასიამოვნოა. ამასთან, იგი აღიარებს, რომ არსებობს გამონაკლისი ამ განწყობის შესახებ.
ზოგიერთი ადამიანი, როგორც მსახიობები და ნარცისტები, ყურადღების ცენტრშია. იზაბელის აზრი ასახავს ადამიანის ქცევის ორმაგობას ყურადღების მიქცევისკენ, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება გამოიძიონ გარკვეული პიროვნებები, ზოგი კი მისგან თავის არიდება.