შელბი სტეილის ნამუშევარი ჩვენი პერსონაჟის შინაარსში უზრუნველყოფს ღრმა გამოკვლევას მსხვერპლშეწირვის გარშემო არსებული სირთულეების შესახებ, განსაკუთრებით შავი და თეთრი ურთიერთობების კონტექსტში. იგი აფიქსირებს, რომ პირები, რომლებიც დაზარალებულებად იდენტიფიცირებენ, ხშირად იძენენ მორალური უპირატესობის გრძნობას და აღქმულ უფლებას. ამასთან, მსხვერპლის სტატუსზე ეს დამოკიდებულება ასევე ქმნის ციკლს, სადაც მათი ძალა თანდაყოლილი არის მათი ვიქტიმიზაციით, რაც ართულებს ამ ეტიკეტის გადალახვას.
სტილეს შეხედულებისამებრ ვარაუდობენ, რომ მიუხედავად იმისა, რომ მსხვერპლთა პოლიტიკა გავლენიანია და შეუძლია გაძლიერდეს, ისინი ასევე ხაფანგში ხვდებიან ინდივიდებს წარსული უსამართლობის ფარგლებში. ეს დინამიკა აძლიერებს მოსაზრებას, რომ დაზარალებულები თავიანთი ძალებით გამოირჩევიან ვიქტიმიზაციის გამოცდილებისგან, რამაც შეიძლება ხელი შეუშალოს პიროვნულ ზრდას და ფართო საზოგადოებრივ განკურნებას. ჩარლზ ჯ. სიკესი 'დაზარალებულთა ერი ამ თემას ასახელებს, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ამგვარი უფლებების შედეგებმა საბოლოოდ შეიძლება ხელი შეუწყოს ამერიკულ საზოგადოებაში ხასიათის დაქვეითებას.