რიადი იყო მთავრობის ბაზა, მაგრამ ალ საუდის ოჯახიდან არც ერთი განსაკუთრებით არ სარგებლობდა ქალაქი; მათი ჩივილები არასოდეს დასრულებულა ერ-რიადში ცხოვრების სიბნელეზე. ძალიან ცხელოდა და მშრალი იყო, რელიგიური კაცები თავს ზედმეტად სერიოზულად აღიქვამენ, ღამეები ძალიან ცივი. ოჯახის უმეტესობა ამჯობინებდა ჯედას ან ტაიფს.
(Riyadh was the base of the government, but none of the Al Sa'ud family particularly enjoyed the city; their complaints never ended about the dreariness of life in Riyadh. It was too hot and dry, the men of religion took themselves too seriously, the nights were too cold. Most of the family preferred Jeddah or Taif.)
ალ საუდის სამეფო ოჯახს ერ-რიადი არამიმზიდველი მიაჩნია, მიუხედავად იმისა, რომ ის მათი მთავრობის ადმინისტრაციული ცენტრია. მათი უკმაყოფილება საფუძვლად დაედო ქალაქის დამთრგუნველ სიცხესა და სიმშრალეს, რაც ხელს უწყობდა ერთფეროვან ცხოვრების წესს. ხშირად ჩნდებოდა პრეტენზია რელიგიური ხელისუფლების მკაცრი საქციელისა და ცივ ღამეების სიმკაცრეზე, რაც მხოლოდ ამატებდა მათ წყენას.
ამის საპირისპიროდ, ოჯახის ბევრი წევრი ამჯობინებდა სანაპირო და უფრო ზომიერ ადგილებს ჯედასა და ტაიფს. ეს ქალაქები სთავაზობდნენ უფრო კომფორტულ საცხოვრებელ გარემოს, რაც აჩვენებდა ოჯახის სურვილს უფრო სასიამოვნო და ენერგიული გარემოსკენ, იმ შეზღუდვებისგან, რაც მათ რიადში გრძნობდნენ.