იგი ფიქრობდა მობილურზე, სადაც დედამისი "წმინდანად ამერიკელი დედა" იყო, რადგან მან უწოდა ჰედს ბავშვობა გაატარა. ეს იყო ჩრდილის ქუჩების ადგილი; ხავსი, რომელიც ჩამოიხრჩო ხეების ბუჩქებიდან, თითქოს იქ მოხვედრილი იყო გარკვეული ენთუზიაზმი ექსტერიერის დეკორატორით. სულელური, ხავერდოვანი საღამოები. ყველაფერი ნელა მოძრაობდა მობილურით, როგორც ეს გააკეთეს, ტრადიციულად, მთელ
(She was thinking of Mobile, where her mother-her "sainted American mother," as she called her-had spent her childhood. That was a place of shady streets; of moss that hung from the boughs of trees, as if draped there for adornment by some enthusiastic exterior decorator; of sultry, velvet evenings. Things moved slowly in Mobile, as they did, traditionally, throughout the South. And why should they not? If you walked quickly, then all you did was to reach your destination early; nothing had been gained. And if you spoke quickly, you got more words out, but were those words any better for that?)
პროტაგონისტი ასახავს დედის ბავშვობას მობილურით, ქალაქი, რომელსაც ახასიათებს მისი ნელი ტემპით ცხოვრების წესი და ატმოსფერული სილამაზე, სადაც ხავსი მოხდენილია ხეებისგან. ეს იდილიური გარემო იწვევს ნოსტალგიას და დაფასებას იმ ადგილისთვის, რომელიც განასახიერებს სამხრეთ ხიბლს, მშვიდი საღამოობით და გრძელი დროის გრძნობას. მობილური ადამიანების მშვიდი მოძრაობები შეხსენებაა იმისა, რომ ცხოვრებაში ჩქარობს არ იწვევს უფრო მეტ შესრულებას ან გაუმჯობესებულ კომუნიკაციას.
პასაჟში ხაზს უსვამს კულტურული მნიშვნელობას, რომ დრო დაუთმო დრო და ისიამოვნოს გარემოთი, მიგვითითებს, რომ სამხრეთ ცხოვრების არსი ყოველი მომენტის დასაფენად. თანამედროვე ცხოვრების სასწრაფო ტემპის საწინააღმდეგოდ, მობილური დასვენების რითმებით, ავტორი მკითხველს იწვევს, რომ განიხილონ მნიშვნელობა შეანელონ და მოიცავდნენ ცხოვრების უფრო მოდუნებულ მიდგომას. ამგვარი ანარეკლები ხაზს უსვამს ფესვებთან და მემკვიდრეობასთან კავშირის სილამაზეს, რაც გვიჩვენებს, თუ როგორ აყალიბებს ეს გამოცდილება პიროვნების იდენტურობასა და მსოფლმხედველობას.