თვალები სულის ფანჯარაა ... ეს იყო ისეთი კარგად ნახმარი სათქმელი, კლიშე ახლა, მაგრამ იზაბელმა წაიკითხა ეს ნეირომეცნიერება, რომელიც ამდენი ინტუიციური, უძველესი რწმენის დადასტურებას ახდენდა იმის შესახებ, თუ ვინ ვიყავით და როგორ ვცხოვრობდით ჩვენს ცხოვრებას, ახლა დაადასტურა ეს შეხედულებისამებრ. ტვინის ის ნაწილი, რომელიც ყველაზე მჭიდრო კავშირში იყო თვითშემეცნებასთან,
(The eyes are the window of the soul…it was such a well-worn adage, a cliché by now, but Isabel had read that neuroscience, which was validating so many intuitive, ancient beliefs about who we were and how we lived our lives, now confirmed this insight too. The part of the brain that was most closely associated with self-awareness, the ventromedial prefrontal cortex, lay directly behind the eyes. So that was where we were located-that was where the soul was to be found, if it were to be found anywhere.)
იზაბელი ასახავს იმ გამონათქვამს, რომ "თვალები არის ფანჯარა სულისკენ", რომელიც დროთა განმავლობაში კლიშე გახდა. იგი მომხიბვლელად მიიჩნევს, რომ ნეირომეცნიერება იწყებს ასეთი უძველესი რწმენის მხარდაჭერას. ეს გვიჩვენებს კავშირს სულის აღქმასა და ჩვენი ტვინის ბიოლოგიას შორის, განსაკუთრებით თვითშემეცნების სფეროში.
კონკრეტულად, იგი გაიგებს, რომ ვენტომეტრიული პრეფრონტალური ქერქის, ტვინის არეალი, რომელიც დაკავშირებულია თვითშემეცნებასთან, თვალების უკან მდებარეობს. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი თვითმყოფადობის გრძნობა და, ალბათ, ჩვენი სულის არსიც კი მჭიდრო კავშირშია ტვინის ამ ნაწილთან, აძლიერებს იმ აზრს, რომ ჩვენი შინაგანი თავისებურად შეიძლება გაგებული იქნას იმ გზით