ასე რომ, რამდენიმე ამერიკულ რომანს აქვს ბედნიერი დასასრული. ალბათ ეს გასაკვირი არ არის ერს, რომლის დამოუკიდებლობის დეკლარაცია თავის მოქალაქეებს აძლევს არა ბედნიერების უფლებას, არამედ მისი განხორციელების უფლებას.
(So few American novels have happy endings. Perhaps this is not surprising in a nation whose declaration of independence provides its citizens not with the right to happiness, but the right to its pursuit.)
თავის წიგნში "წარმოსახვის რესპუბლიკა: ამერიკა სამ წიგნში", აზარ ნაფისი ასახავს ამერიკული რომანების დამახასიათებელ დაბოლოებებს, რომელსაც ხშირად არ გააჩნია ბედნიერება. ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს უფრო ფართო კომენტარს ამერიკულ ეთიოს შესახებ, რომელიც ხაზს უსვამს ბედნიერებისკენ სწრაფვას, ვიდრე მის მიღწევას. ციტატა მიუთითებს კულტურულ პერსპექტივაზე, რომელიც პრიორიტეტს უწევს მოგზაურობას ბედნიერებისკენ საბოლოო დანიშნულების ადგილთან დაკავშირებით.
ნაფისი ვარაუდობს, რომ ამერიკული იდენტურობის ეს ფუნდამენტური ასპექტი გავლენას ახდენს ლიტერატურულ თემებზე, რასაც იწვევს მოთხრობები, რომლებიც იშვიათად კულმინაციას ახდენენ სიხარულში. ამის ნაცვლად, ყურადღება გამახვილებულია ბრძოლებზე, მისწრაფებებზე და ადამიანის გამოცდილების სირთულეებზე, რაც ასახავს ერს, რომელიც ასრულებს შესრულების ცნებას, ხოლო ჯერ კიდევ დევნიდა მის მოუხერხებელ იდეალებს.