ზოგი წიგნის რეცენზენტი, რომლის სახელიც ახლახან დამავიწყდა, "მანკიერი მიანთროპი" უწოდა. . . ან იქნებ ეს იყო 'ცინიკური მიანთროპი'. . . ასეა თუ ისე, ის {ან ის მართალი იყო; და რაც ამ გზით მიმიღია.
(Some book reviewer whose name I forget recently called me a 'vicious misanthrope' . . . or maybe it was a 'cynical misanthrope'. . . but either way, he {or she} was right; and what got me this way was .)
ბოლოდროინდელ მიმოხილვაში, უსახელო წიგნის კრიტიკოსმა ჰანტერ ს. ტომპსონი უწოდა "მანკიერი მისანთროპი" ან შესაძლოა "ცინიკური მიანთროპი". ტომპსონი ასახავს ამ დახასიათებას და მიგვითითებს იმაზე, რომ მას სიმართლე აქვს. ეს თვითცნობიერება ცხადყოფს უფრო ღრმა გაგებას მისი პერსპექტივისა და ემოციების შესახებ, რომლებიც აწვდის მის მწერლობას.
თავის საქმიანობაში, განსაკუთრებით "შიშისა და ლაშქრობით კამპანიის ბილიკზე '72", ტომპსონი იკვლევს იმედგაცრუებას პოლიტიკასა და საზოგადოებასთან. მისი ცინიკური მსოფლმხედველობა გამომდინარეობს მისი გამოცდილებისა და დაკვირვებებისაგან, ქმნის მის გამორჩეულ ხმას ჟურნალისტიკასა და ლიტერატურაში.