ზოგი მკითხველი იტყვის, რომ ცხოველები იღვიძებენ ფანტაზიას, თუ არა ერესი, მათში, ვინც მათ მორალურ მნიშვნელობას ანიჭებს. ხშირად ვფიქრობ, რომ ეს უფრო ძალადობრივია ჩვენს შორის, რომლებიც ცხოვრობენ ფანტაზიით, გარკვეული ბოდვა, რომელშიც ბუნებაში ყველაფერი არაფერია და ყველაფერი ნებადართულია.
(Some readers will say that animals awaken fantasy, if not heresy, in those who attach moral significance to them. Yet often I think it is the more violent among us who are living out the fantasy, some delusion in which everything in nature is nothing and all is permitted.)
"დომინიონში", მათე სკული იკვლევს, თუ როგორ შეიძლება ცხოველების აღქმა შექმნას მორალური ჩარჩოები და გავლენა მოახდინოს ადამიანის ქცევაზე. იგი ვარაუდობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთს შეიძლება ცხოველები უბრალო ფანტაზიად მიიჩნიონ, ისინი, ვინც უარყოფენ თავიანთ მორალურ მნიშვნელობას, შეიძლება იყოს ის, რაც ბუნების შესახებ უფრო საშიში ბოდვაა. ეს აზროვნება საშუალებას იძლევა თანდაყოლილი უფლებების დარღვევა და ცხოველების ბოროტად გამოყენება უპირატესობის ქვეშ.
სკული ამტკიცებს, რომ ცხოველების, როგორც უმნიშვნელო აღქმა იწვევს ძალადობრივ ქმედებებს და მათი ტანჯვის უგულებელყოფას. ის ითხოვს გადახედოს ჩვენს ეთიკურ პასუხისმგებლობებს ცხოველების მიმართ, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ მათი მორალური ღირებულების აღიარება აუცილებელია თანაგრძნობით საზოგადოებისთვის. წყალობის საჭიროება და ცხოველების ტანჯვის აღიარება მისი არგუმენტის ცენტრალური თემებია, რაც მკითხველს აფიქრებინებს მათ რწმენებსა და მოქმედებებზე.