"დომინიონში", მათე სკული იკვლევს, თუ როგორ შეიძლება ცხოველების აღქმა შექმნას მორალური ჩარჩოები და გავლენა მოახდინოს ადამიანის ქცევაზე. იგი ვარაუდობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთს შეიძლება ცხოველები უბრალო ფანტაზიად მიიჩნიონ, ისინი, ვინც უარყოფენ თავიანთ მორალურ მნიშვნელობას, შეიძლება იყოს ის, რაც ბუნების შესახებ უფრო საშიში ბოდვაა. ეს აზროვნება საშუალებას იძლევა თანდაყოლილი უფლებების დარღვევა და ცხოველების ბოროტად გამოყენება უპირატესობის ქვეშ.

სკული ამტკიცებს, რომ ცხოველების, როგორც უმნიშვნელო აღქმა იწვევს ძალადობრივ ქმედებებს და მათი ტანჯვის უგულებელყოფას. ის ითხოვს გადახედოს ჩვენს ეთიკურ პასუხისმგებლობებს ცხოველების მიმართ, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ მათი მორალური ღირებულების აღიარება აუცილებელია თანაგრძნობით საზოგადოებისთვის. წყალობის საჭიროება და ცხოველების ტანჯვის აღიარება მისი არგუმენტის ცენტრალური თემებია, რაც მკითხველს აფიქრებინებს მათ რწმენებსა და მოქმედებებზე.