ციტატა ასახავს ძალაუფლების პოზიციების მქონე პირებთან იმედგაცრუების ღრმა გრძნობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ზოგიერთს შეიძლება ჰქონდეს ნამდვილი სიცოცხლის ხანგრძლივობა ან ვნება. სპიკერი გამოთქვამს შეშფოთებას, რომ გარკვეული ლიდერები ან გავლენიანი მოღვაწეები ემოციურად განშორებულნი არიან, ისევე როგორც ფიზიკურად ცოცხალი. ეს პერსპექტივა აკრიტიკებს გათიშვას, რომელიც ხშირად გვხვდება ხელისუფლების ფიგურებში.
იმის გათვალისწინებით, იყო თუ არა ეს პირები "დაიბადნენ მკვდარი", ავტორი გულისხმობს ფართო კომენტარს საზოგადოებაში ნამდვილი კავშირისა და თანაგრძნობის არარსებობის შესახებ. ვონეგუტის სიტყვები რეზონანსით იმ აზრს, რომ გავლენიანობას შორის ავთენტურობისა და ჩართულობის არარსებობამ შეიძლება გამოიწვიოს საზოგადოებრივი სტაგნაცია, რაც ასახავს ადამიანის ურთიერთობებსა და მმართველობაში არსებულ საკითხს.