ეს არის ზუსტად ის, რასაც მე ვამბობ: იმისათვის, რომ გავხდეთ უკეთესი ხალხი, უნდა ვივარჯიშოთ, თქვა იზაბელმა.
(That's precisely what I'm saying: in order to become better people, we must practise, Isabel said.)
"მადლიერების დაკარგული ხელოვნება", იზაბელი ხაზს უსვამს პრაქტიკის მნიშვნელობას პიროვნულ განვითარებაში. იგი თვლის, რომ საკუთარი თავის გასაუმჯობესებლად და უკეთესი ინდივიდების გასაკეთებლად, ჩვენ აქტიურად უნდა ჩავრთოთ პრაქტიკა, რომელიც ხელს უწყობს ზრდას და გაგებას. მისი პერსპექტივა ხაზს უსვამს ძალისხმევისა და ასახვის აუცილებლობას თვითგამორკვევისკენ მიმავალ მოგზაურობაში.
ეს ცნება მიგვითითებს იმაზე, რომ უბრალოდ ცვლილების საჭიროების აღიარება საკმარისი არ არის; ასევე უნდა განახორციელოს მიზანმიმართული ქმედებები და შეიმუშაოს ჩვევები, რომლებიც იწვევს პირად ტრანსფორმაციას. იზაბელის ხასიათის საშუალებით, თხრობა გადმოსცემს, რომ ზრდა არის მიმდინარე პროცესი, რომელიც მოითხოვს ერთგულებას და ვალდებულებას.