ნახატი ასახავს თმას, ტანჯული ფიგურას, რომელიც ჰგავს ინვერსიულ მსხალს, რომელიც საშინელებით არის გადატვირთული, რადგან ის ყურებს იჭერს. არსების პირი ღიაა ჩუმად ყვირილში, რაც სიმბოლოა ღრმა ტკივილზე. ფიგურის გარშემო, მისი შინაგანი ტანჯვის მწუხარება ვლინდება, როგორც ეხმიანება, მიგვითითებს იმაზე
ხიდზე მარტო დგომა, ქმნილების იზოლაცია აშკარაა; მიუხედავად მისი სასოწარკვეთილი ტირილისა, იგი აღმოჩნდება გარე სამყაროდან მოწყვეტილი. ეს სურათი ასახავს ღრმა მარტოობასა და ეგზისტენციალურ შიშს, რაც ხაზს უსვამს ბრძოლას საკუთარი არსების არსის წინააღმდეგ, ქმნის ძლიერ განცხადებას ტანჯვისა და იზოლაციის ბუნების შესახებ.