ციტატა ასახავს საერთო იმედგაცრუებას სამთავრობო საქმიანობასთან, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ხელისუფლება ხშირად ზედმეტად გადაჭარბებულია საკუთარ თავს, მუდმივად ეძებს ახალ ინიციატივებს. იმის ნაცვლად, რომ ფოკუსირება მოახდინონ აუცილებელ პასუხისმგებლობებზე, ისინი გახდებიან ახალი გეგმებისა და პოლიტიკის შემუშავებით. ამ დაჟინებულმა დატვირთვამ შეიძლება გამოიწვიოს ხალხის რეალური საჭიროებების მოგვარება.