ზელმანის ამტკიცებს, რომ სიწმინდის მარტივი ზომა იყო საცხოვრებლის ფასებში, საშუალო ფასის შემოსავალთან შედარებით საშუალო ფასის თანაფარდობა იყო. ისტორიულად, შეერთებულ შტატებში, იგი დაახლოებით 3: 1 -ზე გაიქცა; 2004 წლის ბოლოს, იგი გაიზარდა ეროვნულ დონეზე, 4: 1 -მდე. ყველა ეს ადამიანი ამბობდა, რომ ეს თითქმის ისეთივე მაღალი იყო ზოგიერთ სხვა ქვეყანაში, ამბობს ზელმანი. მაგრამ პრობლემა არ იყო
(The simple measure of sanity in housing prices, Zelman argued, was the ratio of median home price to income. Historically, in the United States, it ran around 3:1; by late 2004, it had risen nationally, to 4:1. All these people were saying it was nearly as high in some other countries, says Zelman. But the problem wasn't just that it was four to one. In Los Angeles it was ten to one and in Miami, eight-point-five to one.)
"The Big Short: Doomsday Machine- ის შიგნით", მაიკლ ლუისი განიხილავს საცხოვრებლის მზარდ ფასებს და მათ შედეგებს საცხოვრებლის ხელმისაწვდომობაზე. ანალიტიკოსი ზელმანი ხაზს უსვამს, რომ დაბალანსებული ღონისძიება საბინაო ფასებში სიწმინდის შეფასების მიზნით არის საშუალო სახლის ფასის თანაფარდობა შემოსავალთან, რომელიც ისტორიულად საშუალოდ საშუალოდ 3: 1 -ს შეადგენს აშშ - ში, თუმცა, 2004 წლის ბოლოს, ეს თანაფარდობა გაიზარდა 4: 1 ქვეყნის მასშტაბით, რაც ზრდის შეშფოთებას საბინაო ბაზრის სტაბილურობასთან დაკავშირებით.
ეს შემაშფოთებელი ტენდენცია არ იყო ერთგვაროვანი ქვეყნის მასშტაბით. მაგალითად, ლოს ანჯელესში ისეთ ქალაქებში, თანაფარდობა გაიზარდა 10: 1 -მდე, ხოლო მაიამიში, ეს იყო 8.5: 1, რაც მიუთითებს ამ ბაზრებზე ხელმისაწვდომობის მწვავე საკითხებზე. ზელმანი აღნიშნავს, რომ მსგავსი ესკალაციები დაფიქსირდა სხვა ქვეყნებში, რაც მნიშვნელოვან კითხვას უქმნის ამ ფასების ზრდის მდგრადობას და პოტენციურ მეპატრონეებზე სამომავლო შედეგებს.