ეს ციტატა ხაზს უსვამს ღრმა იდეას, რომ სული თავის არსში რჩება ფუნდამენტურად უნიკალური და ერთიანი. მიუხედავად ამისა, ის ვლინდება მრავალ ერთეულში, ფორმაში თუ გამონათქვამში. ასეთი პერსპექტივა მოგვიწოდებს ერთდროულად ვიფიქროთ ინდივიდუალურობისა და ერთიანობის ბუნებაზე. ჩვენს ყოველდღიურ გამოცდილებაში ჩვენ ვაკვირდებით უამრავ ვარიაციას - ჩვენს აზრებს, გრძნობებს, ფიზიკურ გარეგნობას და როლებს საზოგადოებაში - თითოეული წარმოადგენს საკუთარი თავის განსხვავებულ არსებებს ან ასპექტებს. მიუხედავად ამ აშკარა სიმრავლისა, ძირითადი არსი რჩება სინგულარული, წარუშლელად დაკავშირებული და ერთიანი. ეს კონცეფცია ეხმიანება ბევრ ფილოსოფიურ და სულიერ ტრადიციას, რომლებიც ხაზს უსვამს არსებობის ერთიანობას, რაც ვარაუდობს, რომ ყველა ფორმა არის ერთჯერადი ჭეშმარიტების ურთიერთდაკავშირებული გამოხატულება. ის გვაძლევს გამოწვევას, დავინახოთ ზედაპირული განსხვავებები და ვაღიაროთ ღვთაებრივი ან ჭეშმარიტი ბუნება, რომელიც საფუძვლად უდევს არსებობის სიმრავლეს. მაგალითად, ადამიანთა მრავალფეროვნების გაგებისას, ეს თვალსაზრისი ხელს უწყობს ტოლერანტობასა და თანაგრძნობას, იმის აღიარებით, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ინდივიდები შეიძლება გარეგნულად განსხვავებულად გამოიყურებოდეს, მათ აქვთ შინაგანი ბირთვი. უფრო მეტიც, ეს იდეა შეიძლება იყოს მომგებიანი პიროვნულ განვითარებაში, იმის გაცნობიერებით, რომ ჩვენი გამოცდილების, ემოციების და აზრების სიმრავლე მთლიანად არ განვსაზღვრავთ ჩვენ; სამაგიეროდ, ისინი ერთიანი მე-ს ნაწილებია. ეს ჰოლისტიკური ხედვა ხელს უწყობს გონებრივ სიმშვიდეს და სულიერ გამოღვიძებას, შთააგონებს ინდივიდებს, გამოიხედონ შინაგანად და დააფასონ მთელი არსებობის ურთიერთდაკავშირებული ბუნება. როგორც ერთიანობის, ასევე მრავალფეროვნების გათვალისწინება საშუალებას გვაძლევს ვიცხოვროთ უფრო ჰარმონიულად, ვაფასებთ ცხოვრების სირთულეს და ღრმად ვუკავშირდებით ჩვენს არსებით ჭეშმარიტებას. ---დაიანანდა სარასვატი ---