ტოტალიტარული აზროვნების მიერ ჩადენილი ყველაზე უარესი დანაშაული არის ის, რომ ისინი აიძულებენ თავიანთ მოქალაქეებს, მათ შორის მსხვერპლს, გახდნენ თავიანთი დანაშაულებში თანამონაწილეობა. ცეკვა თქვენს პატიმრობასთან, მონაწილეობა მიიღოთ საკუთარ შესრულებაში, ეს არის უდიდესი სისასტიკე.
(The worst crime committed by totalitarian mind-sets is that they force their citizens, including their victims, to become complicit in their crimes. Dancing with your jailer, participating in your own execution, that is an act of utmost brutality.)
თავის მოგონებაში, აზარ ნაფისი იკვლევს ტოტალიტარული რეჟიმების მზაკვრულ ბუნებას და ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ აიძულებს ეს მჩაგვრელი სისტემები ინდივიდებს მიიღონ მონაწილეობა საკუთარ დამორჩილებაში. ფსიქოლოგიური მანიპულირება ქმნის გადაბრუნებულ სცენარს, სადაც დაზარალებულებმა უნდა იცეკვონ თავიანთ მჩაგვრელებთან, რითაც არ სურთ თანამონაწილეები საკუთარი ტანჯვისთვის.
ნაფისი ხაზს უსვამს ამ თანამონაწილეობის სასტიკ რეალობას, რაც მას საკუთარი შესრულების მონაწილეობას ასრულებს. ეს ნათელი გამოსახულება გამოავლენს ამ რეჟიმების პირობებში ცხოვრების მორალურ და ფსიქოლოგიურ გადასახადს, სადაც მოქალაქეები იძულებულნი არიან ნავიგაცია მოახდინონ შიშის, შესაბამისობის და უარყოფის ლანდშაფტზე, საბოლოოდ კი ამახინჯებენ საკუთარი თავის და რეალობის გრძნობას.