"No.1 ქალბატონების დეტექტივის სააგენტოში", ალექსანდრე მაკალ სმიტი ხაზს უსვამს ენის სიმდიდრეს, რომელიც დაკავშირებულია ფიზიკურ მოქმედებებთან, როგორიცაა უბიძგება და ტარება, რაც მიგვითითებს სირთულესა და ფუნქციონალურობით სავსე სამყაროში. ტერმინების სიმრავლე ამ ქმედებებისთვის ასახავს ცხოვრების ხელშესახებ ასპექტებს, რომლებიც ხშირად დომინირებენ ადამიანის გამოცდილებაზე.
ამის საპირისპიროდ, სიტყვების არარსებობა ისეთი ემოციებისთვის, როგორიცაა სიყვარული და ბედნიერება, ასევე ფრინველთა დილის სიმღერების მსგავსი უბრალო სიხარული, ხაზს უსვამს კულტურულ ტენდენციას, რომ შეამჩნია ამ დელიკატური და ღრმა გამოცდილების მნიშვნელობა. ეს კონტრასტი იწვევს ასახვას იმაზე, თუ როგორ ვაფასებთ კომუნიკაციისა და არსებობის სხვადასხვა ასპექტს.