აზრი არ ჰქონდა ვინმეს ეუბნებოდა, რომ არ ტიროდა, ის ყოველთვის ფიქრობდა; მართლაც იყო დრო, როდესაც პირიქით უნდა გააკეთოთ, როდესაც ხალხს უნდა მოუწოდოთ ტირილი, დაიწყონ განკურნება, რომელსაც ზოგჯერ მხოლოდ ცრემლი მოუტანს. მაგრამ თუ ადგილი იყო რელიეფის ცრემლისთვის, შეიძლება არსებობდეს სიამაყის ცრემლების ადგილი.}
(There was no point in telling somebody not to cry, she had always thought; indeed there were times when you should do exactly the opposite, when you should urge people to cry, to start the healing that sometimes only tears can bring. But if there was a place for tears of relief, there might even be a place for tears of pride{.})
"ზებრა დრაივის კარგი ქმარი", ავტორი ალექსანდრე მაკკალ სმიტი იკვლევს ცრემლების მნიშვნელობას ემოციურ განკურნების პროცესში. იგი ვარაუდობს, რომ ვიდრე პირებს ტირილისგან იმედგაცრუება, მისი წახალისება შეიძლება მომგებიანი იყოს, რადგან ცრემლები ხშირად ხელს უწყობს სამკურნალო პროცესს. ტირილის საშუალებით ემოციური განთავისუფლება შეიძლება იყოს კათეტური, რაც ემსახურება როგორც გულის შერწყმას. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს საკუთარი თავის დაშვების მნიშვნელობას, რომ სრულად იგრძნოს ემოციები.
გარდა ამისა, ციტატა ასახავს სხვადასხვა ტიპის ცრემლებს, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ არ არსებობს მხოლოდ მწუხარების ადგილი. იგი აღიარებს, რომ ცრემლები ასევე შეიძლება გამოწვეული იყოს რელიეფისა და სიამაყისაგან, რაც ხაზს უსვამს ადამიანის ემოციის მრავალმხრივ ბუნებას. ეს გაგება იწვევს მკითხველს, რომ მოიცავდნენ თავიანთ გრძნობებს, იმის აღიარებით, რომ ცრემლები შეიძლება სიმბოლოა ცხოვრების სხვადასხვა გამოცდილებასა და ნაბიჯებში, რაც საბოლოოდ იწვევს უფრო დიდ ემოციურ გამძლეობას და კავშირს.