ციტატა ასახავს იმ უზარმაზარ ტანჯვას, რომელიც არსებობს აფრიკაში, რაც წარმოადგენს მკაცრ არჩევანს გულგრილობასა და თანაგრძნობას შორის. ეს ხაზს უსვამს ინსტინქტურ რეაქციას, რომელსაც ბევრს შეიძლება მოუწევს თავი დააღწიოს შემაშფოთებელ სიტუაციებს, როდესაც ისინი ძალიან ფართო და შემაშფოთებელია. ამასთან, პერსონაჟი აღიარებს, რომ ასეთი პასუხი მიუღებელია.
ეს აღიარება ხაზს უსვამს უფრო ღრმა მორალურ პასუხისმგებლობას, რომ ჩაერთონ ხელთ არსებულ საკითხებთან, ვიდრე მათ უგულებელყოფა. სენტიმენტი იწვევს მოქმედებისკენ მოწოდებას, ხაზს უსვამს თანაგრძნობის მნიშვნელობას და გამოწვევების დაპირისპირების აუცილებლობას, ვიდრე მათ თავიდან აიცილებს, იმის აღიარებს, რომ დახმარების ყველა ძალისხმევა შეუძლია შეცვალოს.