ეს ადგილი სახლში იგრძნობა; შესაძლოა არა მისი სახლი, არამედ ვიღაცის სახლი, რომელიც მიჩვეულია თავის ბატონის თავშესაფარს, შენარჩუნებას და მეგობრობას.
(This place felt like home; not her home perhaps, but someone's home, accustomed to shelter and keep and befriend its master.)
რობინ მაკკინლის "ლურჯ ხმალში" გმირი აღმოაჩენს ადგილს, რომელიც იწვევს კომფორტისა და კუთვნილების გრძნობას, მიუხედავად იმისა, რომ ეს მისი სახლი არ არის. ეს გარემო, როგორც ჩანს, ეხმიანება სითბოს და ცნობადობის გრძნობას, რაც მიანიშნებს ღრმა, შინაგან კავშირზე მის წარსულ მაცხოვრებლებთან. როგორც ჩანს, თავად გარემოს აქვს აღმზრდელი თვისება, სთავაზობს თავშესაფარს და თანამგზავრობას თავის ბატონს, რაც მიანიშნებს იმ მოსაზრებაზე, რომ სივრცეებს შეუძლიათ განასახიერონ ემოციები და ისტორიები. ეს კავშირი პარამეტრთან ხაზს უსვამს კუთვნილებისა და იდენტობის უფრო ღრმა თემას. როდესაც პერსონაჟი ნავიგაციას უწევს თავის მოგზაურობას, განცდა, რომ ეს ადგილი ვიღაცისთვის სახლია, ასახავს იდეას, რომ სახლი არ არის მხოლოდ ფიზიკური ადგილმდებარეობა, არამედ ემოციურიც. ადგილის შესახებ ასეთი ასახვა შეიძლება რეზონანსული იყოს მკითხველებთან, მოიწვიოს აზრები სახლის გამოცდილებაზე და კომფორტზე, რომელიც გარკვეულ სივრცეებს შეუძლიათ.
ეს ადგილი სახლში იგრძნობა; შესაძლოა არა მისი სახლი, არამედ ვიღაცის სახლი, რომელიც მიჩვეულია თავის ბატონის თავშესაფარს, შენარჩუნებას და მეგობრობას.
რობინ მაკკინლის "ლურჯ ხმალში" გმირი აღმოაჩენს ადგილს, რომელიც იწვევს კომფორტისა და კუთვნილების გრძნობას, მიუხედავად იმისა, რომ ეს მისი სახლი არ არის. ეს გარემო, როგორც ჩანს, ეხმიანება სითბოს და ცნობადობის გრძნობას, რაც მიანიშნებს ღრმა, შინაგან კავშირზე მის წარსულ მაცხოვრებლებთან. როგორც ჩანს, თავად გარემოს აქვს აღმზრდელი თვისება, სთავაზობს თავშესაფარს და თანამგზავრობას თავის ბატონს, რაც მიანიშნებს იმ მოსაზრებაზე, რომ სივრცეებს შეუძლიათ განასახიერონ ემოციები და ისტორიები.
