იმისათვის, რომ ბოროტმოქმედი გამხდარიყავი, იმედგაცრუებული უნდა იყო და იმედგაცრუებული უნდა გქონდეს ვნებიანი რაღაცის მიმართ, რისიც გჯეროდა, რაც შეირყა და ამოგლიჯა შენი, როგორც მთავარი გმირი შენი ცხოვრების იმ ეტაპზე, და დატოვებდა იმედგაცრუებულს ღმერთთან, თუ გსურს.
(To become a villain, you had to have become disillusioned, and in order to become disillusioned you had to have been passionate about something you believed in that was shaken and ripped from your grasp as a protagonist in that stage of your life, leaving you disillusioned with God, if you will.)
ეს ციტატა იკვლევს რთულ მოგზაურობას იდეალიზმიდან იმედგაცრუებამდე, ხაზს უსვამს იმ ემოციურ და ფსიქოლოგიურ ძვრებს, რამაც შეიძლება ინდივიდი ბოროტმოქმედად აქციოს. ის ვარაუდობს, რომ ბოროტმოქმედები არ იბადებიან არსებითად ბოროტები; უფრო სწორად, ისინი ყალიბდებიან თავიანთი გამოცდილებით, განსაკუთრებით რაღაც ღრმა მნიშვნელობის დაკარგვით. ვნება, რომელსაც ადამიანი ადრეული სწრაფვაში ატარებს, აძლიერებს მათ იმედს და მიზანს, მაგრამ როდესაც ეს ვნება ირღვევა - იქნება ეს ღალატით, წარუმატებლობით თუ უსამართლობით - ამ ადამიანმა შეიძლება დაიწყოს ეჭვქვეშ აყენებს მათი რწმენის საფუძველს. ასეთი იმედგაცრუება შეიძლება გადაიზარდოს სიბრაზეში, მწარედ ან ღალატის განცდაში, რომელიც, თუ გადაუჭრელი დარჩება, შეიძლება გადაიზარდოს ბოროტმოქმედებად მიჩნეულ ქმედებებად. „ღმერთისგან იმედგაცრუების“ ხსენება ხაზს უსვამს რწმენის ღრმა დაკარგვას, რაც გულისხმობს, რომ ადამიანის მორალური კომპასი და მსოფლმხედველობა ღრმად შეირყა. ეს ემოციური აჯანყებები ხშირად კატალიზატორია პერსონაჟების დრამატული ცვლილებებისთვის, რაც ასახავს იმას, რომ ბოროტმოქმედი ხშირად ტრაგიკული ფიგურაა, რომელიც შექმნილია გარემოებებისა და შინაგანი არეულობაში. ამ ემოციური პროგრესის გაგება მოგვიწოდებს დავინახოთ ასეთი პერსონაჟები არა მხოლოდ როგორც ბოროტმოქმედები, არამედ როგორც ინდივიდები, რომლებიც ყალიბდებიან მათი ტკივილით, იმედებითა და იმედგაცრუებით. ეს იწვევს დაფიქრებას იმედისა და გამძლეობის აღზრდის მნიშვნელობაზე და საშიშროებაზე, რომელიც თან ახლავს სასოწარკვეთილებას დაგვღუპავს. საბოლოო ჯამში, ციტატა გვახსენებს გმირობასა და ბოროტებას შორის წვრილ ხაზს, ხაზს უსვამს ადამიანურ ისტორიებს იმ როლების უკან, რომლებსაც ხშირად ზედაპირულად ვახარისხებთ.
