"The Man in The High Castle" - ში, ფილიპ კ. დიკი იკვლევს იმ კონცეფციას, რომ ჩვენი რეალობის აღქმა ჩვენი საკუთარი გონებით არის ჩამოყალიბებული. იგი გვთავაზობს, რომ ჩვენი სივრცისა და დროის გაგება არ არის აბსოლუტური; ამის ნაცვლად, ეს არის კონსტრუქცია, რომელსაც გავლენას ახდენს ჩვენი ფსიქიკა. ეს ნიშნავს, რომ როდესაც ჩვენი ფსიქიკური მდგომარეობა დარღვეულია, ჩვენი რეალობის გაცნობიერება შეიძლება გახდეს, ისევე როგორც შიდა ყურის დარღვევით გამოწვეული დეზორიენტაცია.
ეს მეტაფორა ცხადყოფს, თუ რამდენად მარტივად შეიძლება ჩვენი წონასწორობის და პერსპექტივის გრძნობა გაუცრუვდეს, რაც იწვევს სამყაროს დამახინჯებულ შეხედულებას. დიკი ხაზს უსვამს ჩვენი აღქმის სისუსტეს და ხაზს უსვამს იმას, რომ რეალობას შეუძლია იგრძნოს ექსცენტრიული და არასტაბილური, როდესაც ამ ფსიქოლოგიურ დარღვევებს განვიცდით. ეს ასახავს უფრო ღრმა ფილოსოფიურ გამოძიებას რეალობის ბუნების შესახებ და როგორ აყალიბებს სუბიექტური გამოცდილება ჩვენს გარშემო არსებულ სამყაროს გაგებას.