ჩვენ ნამდვილად ვხედავთ ასტიგმატურად, ფუნდამენტური გაგებით: ჩვენი ფსიქიკის ჩვენი სივრცე და დროის ქმნილებები და როდესაც ეს მომენტალურად იშლება - შუა ყურის მწვავე დარღვევას. ოციზურად ჩამოვთვლით ექსცენტრიულად, წონასწორობის ყველა გრძნობა.
(We really do see astigmatically, in fundamental sense: our space and time creations of our own psyche and when these momentarily falter - like acute disturbance of middle ear.Occasionally we list eccentrically, all sense of balance gone.)
"The Man in The High Castle" - ში, ფილიპ კ. დიკი იკვლევს იმ კონცეფციას, რომ ჩვენი რეალობის აღქმა ჩვენი საკუთარი გონებით არის ჩამოყალიბებული. იგი გვთავაზობს, რომ ჩვენი სივრცისა და დროის გაგება არ არის აბსოლუტური; ამის ნაცვლად, ეს არის კონსტრუქცია, რომელსაც გავლენას ახდენს ჩვენი ფსიქიკა. ეს ნიშნავს, რომ როდესაც ჩვენი ფსიქიკური მდგომარეობა დარღვეულია, ჩვენი რეალობის გაცნობიერება შეიძლება გახდეს, ისევე როგორც შიდა ყურის დარღვევით გამოწვეული დეზორიენტაცია.
ეს მეტაფორა ცხადყოფს, თუ რამდენად მარტივად შეიძლება ჩვენი წონასწორობის და პერსპექტივის გრძნობა გაუცრუვდეს, რაც იწვევს სამყაროს დამახინჯებულ შეხედულებას. დიკი ხაზს უსვამს ჩვენი აღქმის სისუსტეს და ხაზს უსვამს იმას, რომ რეალობას შეუძლია იგრძნოს ექსცენტრიული და არასტაბილური, როდესაც ამ ფსიქოლოგიურ დარღვევებს განვიცდით. ეს ასახავს უფრო ღრმა ფილოსოფიურ გამოძიებას რეალობის ბუნების შესახებ და როგორ აყალიბებს სუბიექტური გამოცდილება ჩვენს გარშემო არსებულ სამყაროს გაგებას.