Naguib Mahfouz's citaat van "Quail and Autumn" roept een intrigerende vraag op over de relatie tussen de mensheid en de beschaving. Het suggereert een zekere onverschrokkenheid ten opzichte van het concept van beschaving en de maatschappelijke normen die het inhoudt. De vermelding van "bevochtiging" roept een thema van kwetsbaarheid op, omdat het een potentieel verlies van controle of waardigheid in een civiele context betekent.
Door te stellen dat we de beschaving nog niet zijn ingegaan, benadrukt de auteur een overgangstoestand waar angst minder gaat over maatschappelijke verwachtingen en meer over de inherente bestaande omstandigheden. Deze reflectie vraagt lezers om te overwegen wat beschaving echt betekent en de vrees die erbij horen, samen met het idee dat een eenvoudiger staat kan leiden tot meer vrijheid van maatschappelijke beperkingen.