Naguib Mahfouz in zijn boek "The Mirage" reflecteert op een diepgaand besef met betrekking tot een belangrijk persoon in zijn leven. Hij gaat begrijpen dat dit individu niet alleen een bron van immense vreugde is, maar ook integraal onder zijn spirituele welzijn en het algemene bestaan. Deze openbaring benadrukt de diepe verbinding die hij voelt en benadrukt de transformerende kracht van liefde en gezelschap.

Het citaat suggereert dat zonder deze geliefde persoon de wereld geen waarde zou hebben, waardoor de waarde aan louter as gelijk is. Dergelijke beelden illustreren een existentieel perspectief, waarbij de aanwezigheid van liefde het leven betekent, terwijl de afwezigheid ervan het bestaan ​​somber en onbeduidend maakt. Mahfouz legt de essentie vast van hoe cruciale relaties onze perceptie van het leven zelf vormen.