Het citaat reflecteert op de diepgaande impact van de ervaringen van het leven, met name verdriet, die zelfs de belangrijkste en duurzame aspecten van het bestaan ​​kunnen overschaduwen, verwant aan de uitgestrektheid van de oceaan. Het suggereert dat hoewel we misschien een wonderbaarlijk leven hebben vol vreugde, momenten van verdriet die vreugde kan wissen, wat de kwetsbaarheid van geluk benadrukt.

Bovendien impliceert het karakter van de 'zorgzame moeder' in de context een complexe relatie waar liefde aanwezig is ondanks een stoere buitenkant. Deze dualiteit benadrukt dat zorg soms kan worden uitgedrukt door striktheid, waardoor de lezer wordt geïnformeerd over de genuanceerde dynamiek van familiale relaties. Mahfouz vangt de essentie van liefde verweven met ontberingen.