Hij zei tegen zichzelf dat hij alleen door waanzin kon overleven. Alleen waanzin is geschikt voor geloof en ongeloof, glorie en schaamte, liefde en bedrog, eerlijkheid en leugens. Wat betreft de geest, hoe kan het dit vreemde leven dragen? Hoe kunnen de helderste sterren schijnen als ze vastzitten aan de bovenkant van hun hoofd in de modder?!
(He told himself that he could only survive through madness. Only madness can accommodate faith and disbelief, glory and shame, love and deception, honesty and lies. As for the mind, how can it bear this strange life? How can the brightest stars shine when they are stuck up to the top of their heads in the mud?!)
De hoofdrolspeler reflecteert op de paradoxen van het leven, wat suggereert dat ware overleving kan afhangen van het omarmen van waanzin. Deze waanzin zorgt voor een naast elkaar bestaan van contrasterende emoties en overtuigingen, zoals geloof en twijfel, en gevoelens van glorie naast schaamte. De complexiteit van menselijke ervaring is te overweldigend om reden alleen te begrijpen, waardoor het personage de geldigheid van rationeel denken in een chaotisch bestaan in twijfel trekt.
De beelden van sterren verzanden in modder dient om de strijd tussen potentiële grootheid en harde realiteit te illustreren. Ondanks de schittering die binnen bestaat, kunnen externe omstandigheden iemands vermogen om te schitteren belemmeren. Deze metafoor onderstreept de spanning tussen aspiraties en de lasten van het leven die ware expressie en vervulling beperken.