Nadat hij een besluit had genomen om de rest van de oorlog in het ziekenhuis door te brengen, schreef Yossarian brieven aan iedereen die hij wist te zeggen dat hij in het ziekenhuis was, maar nooit zei waarom. Op een dag had hij een beter idee. Voor iedereen wist hij dat hij schreef dat hij op een zeer gevaarlijke missie ging. "Ze vroegen om vrijwilligers. Het is erg gevaarlijk, maar iemand moet het doen. Ik zal je schrijven zodra ik terugkom." En sindsdien had hij niemand geschreven.
(After he made up his mind to spend the rest of the war in the hospital, Yossarian wrote letters to everyone he knew saying that he was in the hospital but never mentioning why. One day he had a better idea. To everyone he knew he wrote that he was going on a very dangerous mission. "They asked for volunteers. It's very dangerous, but someone has to do it. I'll write you the instant I get back." And he had not written anyone since.)
In "Catch-22" van Joseph Heller besluit het personage Yossarian in het ziekenhuis te blijven voor de duur van de oorlog in plaats van de gevaren van gevechten te onder ogen. Om de illusie te behouden dat hij zich bezighoudt met actieve dienst, informeert hij zijn kennissen dat hij aan een gevaarlijke missie begint zonder de ware reden voor zijn verblijf in het ziekenhuis bekend te maken. Deze beslissing weerspiegelt zijn verlangen om aan de chaos te ontsnappen en zichzelf te redden van de gruwelen van oorlog.
Yossarian's keuze om een verhaal te fabriceren over een gevaarlijke missie illustreert de absurditeit van zijn situatie. Door zichzelf af te schilderen als een dappere vrijwilliger voor gevaarlijke taken, probeert hij zich te beschermen tegen zowel de realiteit van zijn omstandigheden als de verwachtingen van anderen. Ondanks zijn claims van schrijven wanneer hij terugkeert, communiceert hij niet langer en benadrukt hij zijn toewijding aan zelfbehoud over de eisen van oorlogstijd.