Het citaat van de "Catch-22" van Joseph Heller benadrukt de tragische oorlogsronie, waarbij jonge mannen hun leven opofferen voor een zaak waarin ze zijn geleerd om als patriottisch te geloven. Het illustreert de ontkoppeling tussen het geromantiseerde idee van het dienen van iemands land en de harde realiteit van het geweld en het verlies dat gepaard gaat met oorlogvoering. De jongens aan beide kanten van het conflict, in hun naïviteit en gehoorzaamheid, worden gevangen in een systeem dat onverschillig lijkt voor hun lijden.

Heller's observatie wijst op een groter commentaar op de morele dubbelzinnigheden van oorlog en de vaak onbewuste aard van de samenleving ten opzichte van de offers van deze jonge soldaten. Ondanks de ernst van hun situatie lijkt de emotionele impact op deze jongens geminimaliseerd, met nadruk op de ontmenselijke effecten van conflicten. Uiteindelijk dient het citaat als een krachtige herinnering aan de persoonlijke kosten van oorlog, waarbij de geldigheid van de waarden die door de samenleving zijn ingebracht in twijfel trekt.