In de roman "Catch-22" van Joseph Heller, vangt het personage de absurditeit en de futiliteit van oorlog door de metafoor van liggen en beetje bij beetje sterven. Deze zin weerspiegelt een gevoel van ontslag in de omstandigheden van het leven en de worstelingen waarmee soldaten worden geconfronteerd. Het benadrukt hoe de ontmenselijke effecten van oorlog individuen ertoe leiden dat ze zich machteloos voelen en afstandelijk van hun eigen bestaan.

Het citaat suggereert dat er onder het chaotische oppervlak van het militaire leven een onderliggende acceptatie van wanhoop bestaat. Het brengt de mentale en emotionele tol die oorlog aflegt, aangrijpend over en benadrukt een worsteling, niet alleen tegen externe vijanden, maar ook tegen hun eigen existentiële kwetsbaarheden.